Ik wilde een carborundum-druk maken. Het kleine zusje van een ets. Maar het carborundum-slijpsel moest besteld worden. Een beetje teleurgesteld fietste ik naar huis. Op het Lepelenburg waren stratenmakers aan het werk. Ik schepte wat scherp-zand en kon vanmiddag tóch drukken.
Het geluk lag gewoon voor het oprapen.
Wat een prachtig verhaal en beeld heb je hier weergegeven Grietje.
Grappig, ook je verhaal… Is het resultaat wat je ervan verwacht had? Tsjuuu
Ja eigenlijk wel. Alleen de krassen (die me niet storen want ze geven verbinding in de achtergrond) verraste me. Dat kan ik een volgende keer anders / bewuster doen. Want dat heeft te maken met de drager waarop ik het zand lijm. Dit keer plastic. Ga ook eens proberen op koper, karton, zink. Combi van zand-ets en droge naald.
Vanmiddag IJsselzand meegenomen. Fijn-korreliger zo te zien. Benieuwd!